Najbliższa kumulacja Lotto będzie rekordowa. We wtorek można wygrać 50 mln zł. Dotychczasowa największa polska wygrana była o połowę niższa. Jeśli komuś uda się trafić wymarzoną szóstkę, a szanse wynoszą 1:13 983 816, to pobije dotychczasową rekordową wygraną, która padła w Elblągu - ponad 24,5 mln zł. Nie zawsze jednak wygrywa jedna osoba. W 1994 roku padł rekord jednocześnie trafionych szóstek i główną wygraną trafiło osiemdziesięciu szczęśliwców. Wylosowano wówczas liczby: 11, 16, 23, 30, 35 i 41. Jedną wygraną niejednokrotnie dzielono, lecz aby jeden gracz trafił szóstkę kilka razy, zdarzało się rzadziej. W 1995 roku po raz pierwszy dwie szóstki zasiliły konto jednego gracza. Zwycięzca zagrał w Olsztynie i trafił główne wygrane w losowaniach 26 sierpnia i 6 września. "W 1994 roku mieliśmy 80 wygranych, a jeden ze zwycięzców po ogłoszeniu wyników zrobił imprezę, po nocnej fecie podobno ledwo starczyło mu na rachunek. W historii totalizatora mieliśmy również kilka przypadków, gdzie zwycięzcy nie odebrali nagrody. Dwa lata temu szukaliśmy szczęśliwca przez ogłoszenia i na szczęście się udało. W końcu filozofią tej gry jest to, żeby ludzie odbierali pieniądze" - powiedział PAP rzecznik prasowy Lotto Piotr Gawron. Najbliższą kumulację w Polsce trudno jednak porównać do światowych wygranych. Pewien szczęśliwiec z Wielkiej Brytanii wygrał w Euro Lotto 113 374 997,83 funtów (ok. 515 210 000 zł). Posiadacz kuponu tym samym znalazł się wśród najbogatszych ludzi w Wielkiej Brytanii. Według listy "Sunday Timesa" uplasował się na 589. pozycji, między hrabią Spencerem a zespołem Bee Gees. Do tej pory najwyższa wygrana w tzw. Euro Lotto padła w Hiszpanii i wyniosła 126 231 764 euro (ok. 503 159 811 zł). Jest to druga co do wielkości loteryjna wygrana w historii. Na pierwszym miejscu znajduje się wygrana w amerykańskiej grze Mega Millions z 2007 roku, kiedy to dwóch mieszkańców New Jersey podzieliło się kwotą 390 mln dolarów (ok. 1,1 mld zł). Jednak w przeciwieństwie do regulaminu obowiązującego w USA, gdzie zanotowano największą w historii wygraną w grach losowych - około 350 milionów dolarów, polski zwycięzca całą kwotę odbierze w jednej transzy, a nie na raty. "Wygraną można odebrać w każdym z oddziałów. Wypłacana jest cała kwota. Oczywiście najczęściej dokonuje się ustalenia warunków przelewu" - powiedział PAP Gawron. « ‹ 1 › »
Polska wieś, lata 70. XX w. Józef Mikuła (Janusz Gajos) wygrywa w totolotka i zostaje milionerem. Rezygnuje z pracy, dokupuje ziemię, remontuje budynki i sprowadza maszyny. Wiejskiej świetlicy funduje kolorowy telewizor. Wieś nie akceptuje jednak jego awansu społecznego. Z zawiści ludzie zaczynają mu szkodzić. Niebawem dochodzi doJak zostać milionerem w firmie budowlanej? Wyobraźmy sobie teoretyczną sytuację, iż dostałeś upragnioną pracę i teraz jesteś szczęśliwy bo możesz wziąć kredyt i pracować na niego dzień w dzień po 8 godzin dziennie przez najbliższe 30 lat. W międzyczasie liczba zdarzeń w życiu będzie rosła tak jak i twoje potrzeby finansowe. Ale zastanawiałeś się kiedyś jak to jest, iż niektórzy nie muszą pracować a mają i stają się i co gorzej stają się wzorcami dla innych? Być może to będzie recepta dla Ciebie a być może ten przepis może być poradnikiem jak szybko rozpoznać taką osobę. Zasada podstawowa, musisz posiadać pewne umiejętności, które być może są trudne do nauczenia, ale nie niemożliwe. Więc jeżeli wcześnie rozpoczniesz swoją edukację w tym zakresie możesz liczyć na sukces, choć od razu ostrzegam, iż nie jest to droga dla wszystkich. Bez względu na Twoje cechy osobiste (skrupulatność, zwracanie uwagi na detale, konsekwencja, systematyczność) jako podstawowe konieczne są następujące cechy: umiejętność manipulowania innymi oraz typowa charakterystyczna postawa konsultanta. Co to jest postawa konsultanta? To taka specyficzna cecha, gdy zamiast odpowiadać na pytanie, zadajesz dodatkowe pytania, tak by naprowadzać rozmówcę na pewien specyficzny tok rozumowania. Efektem tego jest to, iż pozyskujesz wiedzę od osoby, z którą rozmawiasz, po to by przekazywać ją dalej jako swoją. Nie jest to nic złego, jeżeli konfrontujesz to ze swoją wiedzą i na podstawie różnic wskazujesz rozwiązania, które bazują na wiedzy technicznej, ekonomicznej lub innej albo wynikającej z różnic pomiędzy sposobem działania organizacji. Gorzej jest, gdy nie masz wiedzy bazowej. I w tej sytuacji pojawiają się 2 drogi: albo idziesz się dalej edukować albo trzeba będzie rozwijać 2 podstawowe umiejętności czyli: manipulację innymi i pozyskiwanie wiedzy od innych. Wyobraźmy sobie, że raczej jesteś leniwy, i nie lubisz czytać… zostaje droga numer 2 czyli trzeba się odnaleźć w strukturze organizacji. Co robisz? Tu znanym przykładem powinno być pojęcie „management by walking” albo w wersji polskiej trzeba cały czas na bieżąco konsultować swoje niejasne dla innych ale podobno zlecone plany z innymi osobami z firmy. Czyli budujesz całą otoczkę kompetencyjną i przy okazji musisz potwierdzić, iż wykonujesz tajne zadanie zlecone przez najwyższe kierownictwo i oczywiście należy wspomnieć, iż nikt, absolutnie nikt nie może o tym wiedzieć, bo jak się wyda … to wiadomo. Więc podczas tych spotkań z wielką uwagą budujesz technikę ingracjacji i słuchasz uważnie pomysłów innych ludzi. Oczywiście starasz się jak najbardziej skupiać uwagę na drobnych rzeczach z danej dziedziny i pamiętać drobne słowa, które są kluczami dla danej dziedziny. Notujesz tylko po spotkaniu, być może dobrym pomysłem jest nagrywanie. W przypadku, trudnych pytań, zadanych w stylu czy uważasz że A jest lepsze niż B, musisz szybko sprowadzić rozmowę na rozmowę na inny temat, np. poprzez technikę odwrócenia uwagi. Np. zająć się włosami, poprawić bluzkę, krawat, w ostateczności można się zaśmiać, zażartować albo coś powiedzieć na temat spraw damsko-męskich itp. I oczywiście zadać pytanie odwrotne, co to jest A, co to jest B, w nieco bardziej zawiły sposób a następnie sprowokować rozmówcę by sam dokonał analizy i powiedział ci, co jest lepsze. W przypadku trafienia w ślepy zaułek, należy mieć w pogotowiu telefon komórkowy i ustawić sobie dzwonek podobny do sygnału dzwoniącego telefonu. Jeżeli to nie jest możliwe, a jest około pełnej godziny lub połowy godziny zawsze można powiedzieć, iż śpieszysz się na umówione spotkanie w bardzo ważnej sprawie firmowej. Ponieważ jak pamiętasz rozmowa jest tajna, nikt nie będzie pytał. Jeżeli natomiast trafiłeś na osobę, która jest zbyt kompetentna i dokładnie zna techniki, które wykonujesz to masz problem. I teraz należy przekonać ją, iż jesteś tu po to by od tak znamienitego eksperta pozyskać wiedzę i zastosować ją w praktyce. Raczej z taką osobą należy unikać bezpośredniego kontaktu, bo każde spotkanie z taką osobą będzie dla ciebie porażką. Więc remedium na to jest znalezienie osoby, która będzie ciebie reprezentować i w sposób pośredni wyciągać wiedzę. W skrajnych przypadkach, jeżeli w przyszłości będziecie konkurować o to samo stanowisko należy wykonać jakąś prowokację i zdyskredytować tą osobę. No przecież nie chcesz mieć konkurencji a raczej zmierzasz do tego by każdy cię popierał, bo jesteś taką sympatyczną osobą. Więc to działanie należy wykonać tyle razy ile jest właściwych osób w firmie. Czyli musisz uzyskać pełne poparcie. Jeżeli będzie jakikolwiek konflikt pomiędzy twoimi stronnikami, należy organizować zamknięte spotkanie w 6 oczu. Na spotkaniu nie należy opowiadać się po żadnej ze stron, trzeba przyjąć postawę typu dziennikarz, konfrontujesz rozmówców i starasz się zniechęcić ich do zajęcia zdecydowanej pozycji i zmierzasz do kompromisu, typu niech każdy robi, co powinien robić. Chyba, że jest zbyt późno, to przeciągasz konflikt tak długo jak się da. W końcu to obie strony mają być zmęczone a nie ty. Przyjęcie takiej postawy w zarządzaniu ma ono nazwę „sędzia”, jest jakimś wyjściem w sytuacji budowania ścieżki kariery. Z sędzią się nie dyskutuje i sędzia jest niezależny. W dłuższej perspektywie musisz wymyślić inne rozwiązanie. Czyli z grubsza kontakty interpersonalne masz opanowane. W ramach dokształcania można zapoznać się z pojęciami inteligencja emocjonalna oraz zarządzanie przez konflikty, ale to już takie detale na późne wieczory. Teraz czas na rozwiązanie tematów związanych z pracą zawodową, czyli na tej dziedzinie, na której niby się znasz. Zasada podstawowa, kopiuj, wklej oraz prześlij dalej. Absolutnie nie twórz swoich dokumentów. Pozyskuj dane od innych, twórz kompilacje, przy wklejaniu wklejaj wartości a nie formuły. W przypadku pytań, z czego wynika dana wartość, nie odpowiadaj wprost, tylko mów, iż w „wyniku analiz uzyskaliśmy” albo „to są dane przygotowane przez naszych fachowców z działu”, nie mów, iż jesteś odpowiedzialny za dane, bo właśnie tą odpowiedzialność przenosimy i o to toczy się gra. Oczywiście w międzyczasie na gorąco komunikujemy się z autorem danych albo mailowo albo poprzez komunikator, przecież pomoc jest potrzebna. Ale czy ludzie tak ochoczo będą ci pomagać, oczywiście, że nie. I tu znowu z pomocą przychodzi ci technika osobistej manipulacji. Musisz tym osobom obiecać, iż pójdą na szkolenia albo dostaną dofinansowanie np. do 2 książek a w dłuższej perspektywie to na pewno dzięki twojemu poparciu dostaną podwyżkę a nawet awans ze stanowiska „młodszy specjalista” na „mniej młodszy specjalista”. Zawsze możesz powiedzieć iż w innej firmie masz znajomego znajomego który miał podobną sytuację do sytuacji rozmówcy i możesz się dowiedzieć jak to rozwiązał. Czas działa na twoją korzyść. Każde negocjacje muszą trwać. Nawet to dofinansowanie, nie może być tak od ręki, musi trwać kilka tygodni, tak by osoba, która je otrzyma, choćby to było 2 USD, miała poczucie, iż jest wyjątkowa i tylko dzięki tobie je otrzymała i dzięki twojemu wstawiennictwu. Czyli w dużym skrócie, złe decyzje to kto inny, a dobre decyzje to Ty. W ten sposób nie będziesz przyciągać złych emocji i wieloletnich żalów. To, że są jakieś plany tworzone przez inne działy, które mają inny punkt widzenia, to jest bez znaczenia. Za rok nikt o tym nie będzie pamiętał, chyba, że akurat jest tworzony plan roczny. Jeżeli tak, to niestety zostaje twierdzenie, iż w tym roku nie da się, bo budżet jest zamknięty. Pamiętaj, nie ty tworzysz budżet, inni go tworzą, ty tylko go scalasz. W międzyczasie jak opanujesz wewnętrzną sytuację w firmie, to znaczy zbudujesz otoczkę, którą można podsumować słowami „w tej firmie mogę prawie wszystko", czas na działanie zewnętrzne. Ciąg dalszy nastąpi.... Podobieństwo do jakichkolwiek osób lub przedsiębiorstw jest przypadkowe. Artykuł reprezentuje całkowicie subiektywne zdanie, widziane tylko z jednego punktu widzenia. I ma na celu humorystyczne przedstawienie zagadnień z zakresu zarządzania.
„To nierealne” – powiedział Belea w wywiadzie poturniejowym. „To wszystko, o czym marzyłem, odkąd zacząłem grać w pokera. Oglądałem EPT, a teraz jestem mistrzem. Nie wiem, co powiedzieć. Emocje biorą górę. Od początku podążałem za swoim marzeniem. Dużo się uczyłem, wiele godzin spędzałem przed komputerem.
milioner noun masculine osoba bardzo bogata, posiadająca miliony translations milioner Add miljonär noun common w pl osoba bardzo bogata, posiadająca miliony A teraz jest milionerem, z klientelą z wyższych sfer, ale nie zapomniał o rodzimie. Och nu är han miljonär med exklusiva kunder. Han har aldrig glömt bort sin familj. Milioner translations Milioner Add miljonär noun Witam ponownie w Milionerach. Välkomna tillbaka till " Vem vill bli miljonär? " Stem Nie tak zostaje się milionerem. Var det så jag blev miljardär? Nie stanie się milionerami, amerykański styl życia. Inte för att bli miljonärer som det amerikanska sättet att leva. QED Mamy profesora, ty jesteś milionerem. Så vi fick professor, du fick miljonär. Jeżeli każdy jest milionerem, powrót do chodzenia jest towarem luksusowym. så vida inte alla är miljardärer, är att gå igen är en lyxartikel. Jestem milionerem, który dopiero co wrócił do żywych. Jag är nyupplivad miljardärsdirektör. W tej chwili z powodu luk prawnych i schrony w kod podatkowy, jedna czwarta wszystkich milionerów płacić niższe stawek podatku od milionów gospodarstw domowych z klasy średniej. På grund av kryphål och skydd i skattelagarna kan en fjärdedel av alla miljonärer betala lägre skatt än miljoner medelklasshushåll. QED Dziś to tylko elitarny klub znudzonych milionerów i sław, kolejny pretekst do zaspokajania chorych apetytów seksualnych. Idag har den urgröpts till en samling av uttråkade miljonärer som ser det som ursäkt för att hänge sig åt sexuella utsvävningar. Jest to dalekie moim uczuciom, ale mój ojciec wolałby mnie martwą, niż miałby stracić szansę na zięcia-milionera i jego mięsne bogactwa. Det är mitt hjärta främmande, men far ser mig hellre död än missa en miljardär till måg som blivit rik på råbiff. Jakiś milioner z Filadelfii nam je przysłał. En förmögen man från Philadelphia skickade dem. Nie wszyscy jesteśmy milionerami. O ile mogę zrozumieć, Liga została założona przez amerykańskiego milionera, Ezekiah Så vitt jag kan förstå var det League grundades av en amerikansk miljonär, Ezekiah QED Jak często zostaje się milionerem? Hur ofta blir man miljonär över en natt? Literature Kto chce zostać milionerem? jw2019 Same licencje zrobią z nas milionerów Franchise- rättigheterna kommer att göra oss rika opensubtitles2 Więc kradzież w willi milionera jest ważniejsza niż to? Så en stöld ur en direktörsvilla är viktigare än det här?» Literature Wyrwij milionera to też ci taki zrobię. Skaffa en miljonär så gör jag en åt dig också. „Od 1997 roku w USA i Kanadzie liczba milionerów wzrosła o 40% i wynosi 2,5 miliona” — podaje kanadyjska gazeta National Post. ”Antalet miljonärer i USA och Canada har sedan 1997 ökat med nästan 40 procent till 2,5 miljoner”, uppger den kanadensiska tidningen National Post. jw2019 Kradłby nawet, gdyby był milionerem. Hade han hundra dollar så skulle han ändå sno ett tuggummi. Opowieści o duchach, o milionerach ukrytych w lochach. Alla spökhistorier och miljonärer i fängelsehålor. Katolicki syn milionera. Katolsk miljonärsson som bara törs åka på semester. Chciałbym wziąć udział w Milionerach Jag skulle vilja vara med i " Vem vill bli miljonär? " opensubtitles2 Zostaliśmy wychowani w duchu telewizji, wierząc, że pewnego dnia będziemy milionerami, bogami ekranu Vi har blivit lurade av TV att tro att vi ska bli miljonärer, filmstjärnor och rockartister opensubtitles2 Nagle stają się bogaczami, nieraz milionerami. Tusentals, kanske milliontals, kronor är nu deras. jw2019 Jestem pewien, że milioner tego nie zrozumie. Något som jag är säker på att en miljadär inte kan förstå.
Nie wystartowałem w Korei, zabrakło centymetrów do minimum. Już nie miałem frajdy ze sportu. Ale musiałem jakoś zarabiać na życie. Ja nie potrafię na pół gwizdka. Bo jak coś robię, to na sto procent. A jak coś robisz sto na sto, to nie możesz w to wątpić, więc nie wątpiłem. Otworzyłem sklep sportowy.
Data utworzenia: 3 lipca 2008, 2:57. Amerykański mit awansu od pucybuta do milionera zastąpił w Polsce mit od agenta do milionera Mamy naszą własną, polską mitologię. Zamiast Cyklopa w jaskini mamy Smoka Wawelskiego, zamiast Herkulesa – Wyrwidęba z Waligórą. Wszystko jest u nas niby tak samo, jak we wspólnym kręgu kulturowo-cywilizacyjnym, ale jednak inaczej. Nawet mit założycielski polskiego kapitalizmu okazuje się trochę odmienny. Nieograniczone możliwości rozwoju zbiorowości i jednostki, oferowane przez wolny rynek, uosabia amerykański mit awansu od pucybuta do milionera. Głodny oberwaniec zdobywa szczotkę, szmatkę i szuwaks, a potem dzięki pracowitości, wytrwałości i pomysłowości zostaje milionerem. Przez całe lata po śmierci komunizmu czy też, jak to się oficjalnie nazywało, realnego socjalizmu mitem polskiej transformacji ustrojowej była cyniczna sentencja, że pierwszy milion trzeba ukraść, a potem już jest łatwo. Teraz ten mit wydaje się poddawany rewizji. Nie każdy przecież miał szansę na ukradzenie pierwszego miliona. Trzeba było mieć specyficzne cechy, specjalnie być osadzonym w rzeczywistości, zarówno tej odchodzącej, jak i tej nadchodzącej. Kiedy po raz pierwszy przyjechałem do Polski pokomunistycznej, polski kapitalizm wschodził na ulicach. Było go widać, kiełkował tymi polowymi łóżkami rozstawionymi na chodnikach, na których sprzedawano towary przez dziesięciolecia deficytowe albo w ogóle niedostępne. Szczerzył się w uśmiechu szczękami, jak nazywano stalowe budy handlujących. Esteci krzywili się na ten zalew drobnego handelku, przemieniający ulice polskich miast w dalekowschodnie bazary. Ja byłem optymistą i zwolennikiem tych pierwszych grządek kapitalistycznego ogródka. Uważałem, że to jest polskie Klondike, na którym wyrosną nie tylko indywidualne fortuny, ale dobrobyt społeczeństwa gospodarki wolnorynkowej. Miałem rację, ale nie całkiem. Nie ma mitu o polskim właścicielu łóżka polowego, który został milionerem. Który dorobiwszy się na tym łożku, kupił budę, dorobiwszy się na budzie kupił sklep, dorobiwszy się na sklepie założył sieć marketów. Nie ma mitu, bo nie ma ani jednego przykładu, na którym mógłby się oprzeć. Niespecjalnie też sprawdził się mit o wspaniałych skutkach ukradzenia pierwszego miliona. Owszem, byli tacy, którzy ukradli te pierwsze miliony, ale zamiast multimilionerami zostali po prostu złodziejami. Mit założycielski polskiego kapitalizmu opiera się na podstawowej zasadzie, jaka rządziła ekonomią realnego socjalizmu. Na zasadzie załatwienia sobie, do czego potrzebne były możliwości załatwienia, czyli po prostu odpowiednie kontakty. I to jest powód, dla którego amerykańskiego pucybuta zastąpił u nas tajny współpracownik i jego alter ego – niejawny pracownik. Zresztą, aby być w zgodzie z prawdą, nie był to tylko nasz, specyficznie polski proces bogacenia się ludzi związanych z prawdziwą władzą w komunistycznym państwie i postkomunistycznym społeczeństwie, czyli służbami specjalnymi. To samo było w całym dawnym obozie. Zetknąłem się z tym w NRD, gdzie nagle okazywało się, iż byli współpracownicy Stasi są ludźmi niezmiernie bogatymi, posiadaczami imponujących majątków. Pamiętam taką rozmowę z wiceprzewodniczącym SPD po zjednoczeniu Niemiec, pastorem Richardem Schroederem, który na moje pytanie, jak to się stało, że w warunkach gospodarki wolnorynkowej najlepiej odnaleźli się ludzie związani z bezpieką, odparł: – To bardzo proste, dla nich gospodarka była zawsze wolna. Ale to nie jest jeszcze cała prawda. Proces budowania fortun był dość skomplikowany. Po pierwsze, uwłaszczano na majątku społecznym swoich ludzi licząc, dość chyba lekkomyślnie, na ich lojalność. Po drugie, o tempie bogacenia się decydował dostęp do towaru, w którego zbieraniu i dystrybucji specjalizowały się służby. I informacji. Bez dostępu do informacji o przygotowywanych zmianach przepisów, o lukach w tych przepisach, bez wiedzy o możliwościach finansowych partnerów nawet w Ameryce można czyścić buty do śmierci. W Polsce dochodzą do tych warunków niezbędnych dla wzbogacenia się jeszcze właściwe kontakty z odpowiednimi ludźmi. Ogłoszono, że trzeci na liście najbogatszych Polaków, wrocławski biznesmen Leszek Czarnecki był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa. Jakoś mnie to nie dziwi. Byłbym raczej zaskoczony, gdyby okazało się, że nie był. Większość polskich, już nie milionerów, ale miliarderów przeszła taką samą drogę – od współpracy do majątku. Nie na wszystkich znaleziono (jeszcze) kwity w IPN, ale z tego, co można usłyszeć, wszyscy mieli kontakty jak nie z SB, to z WSI, powiązania rodzinne z funkcjonariuszami, jakieś międzynarodowe transakcje na granicy prawa albo nawet poza nim. Kto nie miał, a jednak się dorobił jak zwykły pucybut, mógł być pewny szczególnego zainteresowania aparatu państwowego, troskliwości prowadzącej do bankructwa. Jak doświadczył tego na przykład Roman Kluska. Leszek Czarnecki oświadczył, że nikomu nie zaszkodził. Tak też wynika z dokumentów. Nie był donosicielem. Nie był gorliwy i nie był dla swego środowiska szkodliwy. Zapewne jednak pomógł sobie. Przez kontakty i dostęp do informacji. Można oczywiście związki z SB traktować jako element wolnego rynku, czynnik dający przewagę nad konkurencją. Ale wtedy obok ekonomii zwykłej i ekonomii socjalizmu trzeba dopisać jeszcze jedna kategorię – ekonomię postkomunizmu. Być może to jedyna droga, żeby zdemitologizować polską transformację i nadać jej racjonalny charakter. Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem:
Raport wspomina również o odkładaniu większych wydatków w czasie i niestety, tu liczby też nie dodają otuchy. Prawie 60 proc. ankietowanych stwierdziło, że ogranicza do minimum duże wydatki, choć w tym przypadku jedna na sześć osób uważa, że nie ma na to wpływu ani sytuacja na świecie, ani to, co dzieje się w kraju.
Mówi się, że pierwszy milion trzeba ukraść. Jednak historia zna przypadki niezwykłych ludzi, którzy stali się zamożni dzięki swojej pracy oraz szczęściu. Nie popełniali przestępstw, nie pochodzili z bogatych domów, a pieniądze płynęły do nich szerokim strumieniem. Jak to możliwe? Czy każdy może zostać milionerem? Pozytywne myślenie, to klucz do sukcesu Podstawą wszystkich naszych działań jest psychologia. To ona motywuje do pracy i kieruje nasze decyzje we właściwą stronę. Pozytywne nastawienie pozwala dostrzegać szanse w projektach, które w innych okolicznościach zostałyby odrzucone. Nie dotyczy to jedynie sfery finansowej, inwestowania czy gry na giełdzie, ale przede wszystkim zwykłych, codziennych szans. Często, podczas rozmów ze znajomymi padają pomysły otwarcia własnego biznesu. Ludzie o negatywnym nastawieniu dostrzegają minusy i nie chcą podejmować ryzyka. Optymiści natomiast widzą szanse na sukces tam, gdzie inni wróżą porażkę. Pozytywne myślenie to niezwykła umiejętność dostrzegania i wykorzystywania nadarzających się okazji. Nie można z góry zakładać, że dane przedsięwzięcie będzie złym pomysłem. W ten sposób rezygnuje się z możliwości, które odpowiednio rozwijane mogą generować olbrzymie zyski. Mnóstwo inspirujących pomysłów na zarabianie, można zaczerpnąć ze strony Jak zostać milionerem – wyznaczanie celu Dobry biznesmen wie co chce osiągnąć i wie jak to zrobić. Małymi krokami zmierza do wyznaczonego celu. Jeżeli z przyczyn zewnętrznych nie uda mu się zrealizować części planów, szuka innego rozwiązania. Determinacja działa wtedy niezwykle motywująco. Konsekwentne zmierzanie w wyznaczonym kierunku, to cecha ludzi sukcesu. Porażki się zdarzają Kolejną istotną cechą przyszłych milionerów jest wiara w sukces. Nawet liczne porażki nie są w stanie ostudzić zapału takiej osoby. Problemy zdarzają się na każdym etapie realizacji planu. Trzeba się z nimi liczyć, ale nie zniechęcać do dalszego działania. Czasem nasze działania są nieskuteczne i prowadzą do bankructwa, ale nawet wtedy nie można się poddawać. Z problemów należy wyciągać wnioski. Analiza niepowodzenia pozwala uchronić się od porażek w przyszłości. Jak zostać milionerem – technika małych kroków Nikt nie zostaje milionerem w kilka chwil. Sukces poprzedzają zwykle lata ciężkiej pracy, pozytywnych oraz negatywnych doświadczeń, porażek i drobnych sukcesów. Technika małych kroków, to najlepsza droga na szczyt. Świadomy biznesmen jest w stanie utrzymać, to co zbudował pracą i zaangażowaniem. Osoby, które łatwo i szybko zdobywają majątek zazwyczaj równie błyskawicznie go tracą. Brakuje im doświadczenia, pokory, umiejętności oszczędzania i rozsądku w zarządzaniu majątkiem. Budowanie imperium finansowego opiera się na kilku podstawowych zasadach. Najważniejszą z nich stanowi pozytywne myślenie i umiejętność dostrzegania szans. Należy konsekwentnie zmierzać do celu i nie przejmować się porażkami. Właściwe nastawienie i koncentracja na wyznaczonej drodze gwarantuje sukces. Nie trzeba mieć ogromnego kapitału, wystarczy dobry pomysł i umiejętność wcielenia go w życie.
Tuqlw4b.nie każdy zostaje milionerem
